Nog een achtste wereldwonder

Zo kan je de rijstterrassen in Banaue en Batad eigenlijk alleen maar omschrijven. Er zijn natuurlijk wel veel bouwwerken die meedingen naar deze titel, maar deze komen wel heel erg dicht in de buurt. Ik weet niet of deze rijstterrassen of de Chinese Muur nou op nummer 1 staan, maar het ontloopt elkaar weinig. Het duurde even voor ik er was want ik ging op vrijdagnacht weg uit Hong Kong met het idee om op het vliegveld wat te kunnen slapen, maar dat viel nogal tegen. Er was onderhoudswerk en dus veel geboor en het was ook nog eens koud. Aan de andere kant heb ik wel een nachtje in het dure Hong Kong uitgespaard dus dat scheelt. In Manila aangekomen was het een heel andere wereld. Delen van China zijn arm en vies maar dit is van een andere categorie. Er zijn echt overal krotten van huizen, zelfs op ongeveer 100 meter van de landingsbaan. Ik ben slechts een nachtje in Manila geweest maar dat heeft wel een indruk achtergelaten. Niet een al te positieve overigens.

Het hostel waar ik verbleef was prima, met leuke eigenaressen en ook leuke gasten. We zijn een avondje wezen stappen, best gezellig, maar wat vooral is blijven hangen is de armoede en de ongelofelijke hoeveelheid bedelaars, waarvan het grootste gedeelte kind is. Er liggen op elke hoek van de straat baby´s en kinderen op matrassen, in houten vierkante dingen of gewoon langs de stoep. Ook zijn er hier super veel dakloze en ouderloze kinderen. Deze zijn vaak eigendom van bendes en worden erop uitgestuurd om te bedelen. Het geld wat ze dan eventueel krijgen gaat dan echter regelrecht naar deze bendes toe. Ik heb in Thailand en ook in China wel het een en ander gezien, maar hier is het echt bizar. Die kinderen zijn vaak in niet meer gekleed dan vodden en slippers en blijven minuten aan je armen hangen, vaak met meerdere tegelijk. Ze zijn er vooral snachts. Ze proberen van alles te verkopen of stelen het gewoon. Van een van mijn kamergenoten was zijn geld verdwenen, dat krijg je dus als er opeens vijf kinderen om je heen hangen. Het wordt in ieder geval afgeraden om geld te geven, dus ik heb af en toe wat eten en drinken gegeven, maar dan willen ze erna nog steeds geld of iets anders. Dat of ze rukken het bij elkaar uit de handen. Triest om te zien en het heeft wel indruk gemaakt. Dat moet ook wel als het stikt van de bedelende en haveloze kinderen midden in de nacht.

Omdat ik het niet echt fijn vond om te zien of om er mee om te gaan besloot ik om maar één nachtje in Manila te blijven en meteen door te reizen met de nachtbus naar het noorden naar de rijstterrassen van Batad. Ik moest een nachtbus nemen van Manila naar Banaue (ongeveer 8 uur en een prima bus) en dan vervolgens op het dak van een Jeepney (omgebouwde jeeps die zijn achtergelaten door de Amerikanen) een uur over een hobbelig stuk land rijden vlak langs flinke afgronden. Daarna nog met al mijn bagage een uur moeten hiken naar mijn bestemming. En het was het allemaal waard. Ik heb er twee nachten gezeten. Geen internet, geen telefoonbereik, geen hete douche maar wat een uitzicht en wat een ervaring. Die rijstterrassen liggen hier in de hele omgeving. Sommige zijn al meer dan 2.300 jaar geleden gebouwd en alle rijstterrassen van de hele regio bij elkaar schijnen zo groot te zijn dat ze de halve aarde omspannen als je ze allemaal naast elkaar legt. Tien keer zo lang als de Chinese Muur. Ik heb vooral genoten van het uitzicht en ben er twee dagen op uit gegaan met een gids om de terrassen van dichtbij te verkennen.

Het mooie aan die terrassen is dat ze op de zijkant van bergen zijn gebouwd, laag voor laag steeds hoger tot bijna aan de top. Sommige van die terrassen liggen dus ook op een honderden meters hoogte, de hoogste gaat zelfs over de 1.500 meter heen. Het is dus af en toe flink klimmen en vanaf sommige punten is het uitzicht dan ook geweldig. Je kan dan van de ene berg naar de ander kijken met een dorpje tegen een berg aangebouwd met overal rijstterrassen ertussen. Heel gaaf om te zien, zeker in de vollge zon. Na de Chinese Muur is dit dus de tweede keer dat ik mijn hoogtevrees kon confronteren en dat is gelukt en heeft hele gave plaatjes opgeleverd. Een stuk moeilijker begaanbaar dan de Muur omdat het hier vaak losse stenen zijn die aan muren zijn gemetseld maar het uitzicht en de ervaring was geweldig. Grappig is ook dat al die terrassen tienduizenden kilo´s rijst opleveren maar zelfs dan is het niet genoeg om het hele jaar van te eten voor de mensen uit de regio. Dat krijg je als je in de ochtend, middag en avond rijst eet:). Ook nog naar een aardig grote waterval gegaan waarvoor ik ook weer leuke en slipperige stukjes moest bewandelen.

Het is hier ook een graad of 26 ondanks dat je in de bergen zit, dus zelfs een ijskoude douche was welkom na een lange dag wandelen. Gelukkig kon er ook wat warm water gebruikt worden. Dit werd dan voor me gekookt waarna ik aan de slag kon met een teiltje:). Helemaal back to basic dus, maar wel heel leuk. Mijn hotel was ook maar drie euro per nacht en hiervoor had ik uitzicht op de terrassen en zit je tussen de vogels, krekels, hanen en honden. Ook een massage van een heel oud vrouwtje voor weer drie euro was geen overbodige luxe na zes uur hiken. Prima ervaring en onwijs gave foto's gemaakt. Ik ben nu op weg naar het eiland Palawan, waar ik vooral de mooie stranden en eilandjes van de Filipijnen hoop te ontdekken, hoewel de weersverwachting niet te goed is. Dat wordt dus afwachten.

Maraming salamat!