Relaxen en de Korea oorlog

Mijn twee weken in Korea zijn heel anders gegaan dan Japan. Veel rustiger aan en veel relaxter. Eigenlijk ging ik vooral naar Zuid-Korea om de grens met Noord-Korea te zien en dat is gelukt. Verder heb ik vooral lekker gegeten, ben ik uitgeweest en heb ik uitgerust. Zeer relaxed om een rustig tempo aan te houden. In China ga ik wel wat meer tempo maken. Het heeft er ook mee te maken dat ik er vrij snel achter kwam dat ik Japan toch wel een stuk gaver vind dan Zuid-Korea. In Japan kan je overal tempels en heiligdommen tegenkomen en in Zuid-Korea is dat een stuk minder, hoewel dit natuurlijk wel komt door meer dan 35 (!) jaar bezetting door Japan, waarbij ze hebben geprobeerd de Koreaanse cultuur en taal te vernietigen. (Heel wat anders dan onze vijf). Ook komt het door de Koreaanse oorlog van 1950-1953 waar veel is vernietigd. Toch is er wel meer. De mensen spreken hier echt nauwelijks Engels, waar dat in Japan toch wel overal een klein beetje aanwezig is. Ook is Japan nog wel een jaartje of tien verder dan Zuid-Korea. En met uitgaan gedragen ze zich hier ook anders. Ten eerste dragen alle vrouwen sneakers en dat is toch wat minder dan hakken:) En ze doen hier in Seoul ook allemaal een raar dansje, niet op de maat van de muziek maar los ervan, waardoor het net een stel zombies lijken. Iets wat overigens alle Koreanen buiten Seoul ook vinden. Daar staat tegenover dat je hier wel ultiem kunt relaxen, zeer lekker en goedkoop kan eten en natuurlijk heeft het land een boeiende recente geschiedenis.

Ik kwam eerst in Busan aan via de ferry uit Japan. Daar ben ik vijf dagen geweest en heb ik vrijwel niks gedaan behalve een keertje stappen en twee keer naar de spa geweest. Harstikke relaxed en heel goedkoop. Je betaalt een tientje en je krijgt dan toegang tot 15 verschillende sauna's en een aantal zwembaden. Meteen dus maar twee keer achter elkaar gegaan. Leuke van reizen is ook dat je ontzettend veel leuke mensen tegenkomt, helaas ook wel eens iemand die verschrikkelijk snurkt... maar de positieve ervaringen overheersen. Zo ben ik tien dagen met een Australier die in China woont en hier op vakantie was opgetrokken, twee dagen met een Nederlander, heb ik een keer afgesproken met twee Canadezen die ik in Japan was tegengekomen, een keer gegeten met een Zweeds stelletje, een Zweeds meisje (waarbij Koreanen kwamen zeggen hoe een leuk stelletje wij waren, blond en blond) en ook een keer met een Italiaan. Ik ben in de twee weken hier eigenlijk geen moment alleen geweest met het eten. En dan zeg ik nog mensen af die iets willen doen. Super gezellig dus!

Daarnaast heb ik hier ook veel geschiedenisweetjes opgedaan. Zo hebben de Japanners dit land dus zo'n 35 jaar bezet en hebben ze hier flink huisgehouden. Ik ben naar de Seodamun gevangenis geweest, waar vrijheidsstrijders werden gemarteld en vermoord. Helaas is het ook zo dat na de tweede wereldoorlog Zuid-Korea een tijd lang een dictatuur is geweest. De gevangenis is dan ook niet na de oorlog gesloten maar nog 30 jaar in bedrijf geweest, dit maal tegen Zuid-Koreaanse burgers die voor meer democratie waren. Dit wordt hier sowieso wel een beetje weggemoffeld heb ik het idee. Noord-Korea wordt, terecht, als een verderfelijk land neergezet, maar ook Zuid-Koreaanse troepen hebben massamoorden gepleegd en dat kan je hier nergens lezen.

Ik ben ook naar de grens met Noord-Korea gegaan. Dat was wel heel apart om mee te maken want technisch zijn beide landen nog in oorlog met elkaar. Er is hier één keer per maand ook een grote oefening in Seoul waarin de hele stad wordt platgelegd, iedereen de metro's in moet, er overal tanks rijden, vliegtuigen vliegen en het luchtalarm klinkt. Ook wel nodig als je bedenkt dat verblijven in Seoul hetzelfde is als een pistool tegen je hoofd houden. Er staan namelijk duizenden kanonnen vanuit het noorden op Seoul gericht. De Joint Security Area zoals het grensgebied heet was dus wel interessant om te zien. Je mag maar op een paar plekken foto's maken, je mag niet wijzen of zwaaien want dan zouden de Noord-Koreanen wel eens kunnen schieten. Er hangt daar sowieso een gespannen sfeer en er wordt zo af en toe ook geschoten. Vorig jaar zijn er bij twee incidenten niet ver er vandaan nog 46 matrozen en twee soldaten en een burger gedood. Apart om te zien dus maar wel heel interessant. Ze staan daar elkaar op zo'n tien meter afstand aan te staren en verbaal uit te dagen. Sowieso wel vaag als je over het land nadenkt. Het land is in twee stukken opgedeeld en dit geldt dus ook voor families. Zo is er ook bij het museum een standbeeld van twee broers die elkaar in de armen vallen. Een uit het noorden en een uit het zuiden.

Wat ook opvalt aan Zuid-Korea is de grote hoeveel christenen. Ongeveer 25 % van de bevloking is christelijk. Je ziet hier ook nonnen rondlopen op straat en de metro. Nog nooit in Nederland gezien dus dat was wel apart. Het komt overigens niet door de Amerikanen, maar christelijke missionarissen waren vrij vroeg in Zuid-Korea en werden niet vervolgd. Dit in tegenstelling tot Japan. Ik ben ook nog naar wat tempels geweest, maar deze vallen in het niet bij de tempels die in Japan te zien zijn. Ik was dus ook al vrij snel tempelmoe en eerlijk gezegd had ik ook meer interesse in de zaken die met de Koreaanse en tweede wereldoorlog te maken hadden. Daar heb ik veel van opgestoken, los van al het relaxen en lekker eten zoals de Koreaanse barbeque. Ik vlieg morgen naar China waar ik van plan ben weer wat toeristischer te doen en waar ik ook voor het eerst ga couchsurfen bij iemand. Ik slaap bij een meisje uit Trinidad op de bank in Beijing. Ben benieuwd hoe dat is dus :)