De Transsiberië Express

Zo, het treinen zit er, in Rusland in ieder geval, op. Ik heb in twee etappes eerst 77 uur van Moskou tot Irkutsk non stop gezeten en na een stop van twee dagen van Irkutsk naar Vladivostok nog eens 70 uur. Het eerste stuk ging beter dan het tweede.

Zondag werden ik en de Russische meisjes door John en de eigenaar van het hostel weggebracht naar het station. Toch een wandeling van 15 minuten, dus zeer relaxed, ook met het sjouwen. De meisjes moesten naar Perm, een rit van 21 uur en dan nog zouden ze in het Europese deel van Rusland zitten. Dat was dus een leuk vooruitzicht. Na ze te hebben uitgezwaaid moest ik nog een uurtje wachten op mijn rit die om 23.45 vertrok.

Het was wel even schrikken toen ik uiteindelijk de trein binnenstapte. Vrij krap allemaal, maar het viel uiteindelijk wel mee. Ik lag op een bovenbed en een Russisch gezin van vader, moeder en dochter kwamen even later mijn coupe binnen. Ze stelden zich meteen voor dus dat was een positief begin. Er was genoeg ruimte om mijn tassen op te kunnen dumpen en er waren ook wat kleine opbergvakjes. We kregen een kussen, laken, deken en handdoek van de provodnik en iedereen ging meteen slapen. Ik werd pas rond 12 uur wakker dus dat begon goed. Meteen 12 uur eraf :) De Russen zaten te eten en ze sleurden me half uit bed om mee te eten. Kip met aardappels en tomaten. Ik vond het allemaal prima, tenslotte heb ik nog steeds niet gekookt. Eigenlijk zagen die eerste 77 uur er een beetje als volgt uit: Lezen, slapen, niks doen, slapen, niks doen, lezen, naar buiten kijken, slapen, lezen en ga zo maar door in willekeurige volgorde. Er waren per coupe twee wc'tjes met een kleine wastafel en alles was schoner dan ik verwacht had. De provodniks maakten het elke dag schoon, verwisselden alle vuilniszakken en kwamen zelfs stofzuigen in de coupe. Je kon ook wat kleine dingetjes kopen bij ze zoals thee voor tien cent of wat chocola. Ik ben één keer in het restaurant geweest om wat te eten maar dat was acht euro voor een klein bakje met wat ei, kaas en mayo dus dat was één keer. Verder bleef ik vanalles krijgen van de Russen in mijn coupe die ook hun best deden te communiceren, vooral hun dochter. Die kon een klein beetje Engels en wist later een Duits-Russisch woordenboek op de kop te tikken, dus met een mengelmoesje van vanalles ging dat prima. Zo ben ik een beetje de uren doorgekomen. Pas tegen de laatste avond had ik het wel een beetje gezien, maar dit had ook te maken met het enige echte nadeel van dat getrein en dat was de hitte. Die coupe werd zo ongeveer tot tussen de 25 en 30 graden opgestookt. Niet echt een temperatuur om te slapen. Dat lukte de laatste nacht dus ook niet, maar mijn ritme was toch al door de war aangezien de trein de Moskou tijd aanhield en de tijd buiten al op +5 zat. Op zich wel een aparte ervaring dus.

In Irkutsk werd ik opgehaald door een gids waarbij ik samen met Gerard en Sanne die ook in de trein zaten naar Livtsjanka werd gebracht. Ik had wel wat door de trein gelopen maar zag alleen maar Russen dus ik geloofde het wel. Ze bleken acht wagons verder te zitten. We zaten in het zelfde chaletje. Baikal chalet, een soort van alpenhutje in Siberie. Best prima te doen, zeker en alleen al om de douche na vier dagen zonder. We kwamen daar rond negen uur aan en na een ontbijtje en een powernap zijn we met zijn drieën het dorpje ingegaan. Hele leuke dag gehad. Het was echt super weer met strakblauwe lucht en een hoge zon en we hebben toch wel een kilometer of tien gedaan. Echt een mooi gebied met het hele hele grote meer en besneeuwde bergen op de achtergrond. Ook een erg mooi uitzichtpunt gevonden, dat zie je wel op de foto's. Daarna de lokale specialiteit gegeten, omul vis, een vissoort die alleen in het Baikalmeer te vinden is. Ik zou er eigenlijk twee dagen blijven maar de verwachting was dat het zou gaan sneeuwen waardoor het beter was alvast naar Irkutsk terug te gaan ivm afgesloten wegen. Lekker geslapen in een echt bed na vier dagen, een prima ontbijtje met donker Russisch brood en toen terug naar Irkutsk. Daar was een verblijf geregeld bij een Russische moeder, een zogenaamde homestay. Gerard en Sanne zouden die avond verder gaan richting Mongolië, ik pas de volgende ochtend naar Vladivostok. We hebben deze dag dus ook samen in Irkutsk doorgebracht, wat rondgelopen en gekeken, wat opviel was dat hier nog veel van het communisme over is, veel gebouwen met sikkels en hamers en overal beelden over arbeiders. Zelfs een standbeeld van Lenin. Na wat te hebben rondgelopen zijn we in de British Club gaan zitten. Lekker decadent vanaf een uur of vijf tot negen daar gedronken en steak gegeten, dat uiteindelijk voor twintig euro pp. Prima deal. Gerard en Sanne moesten daarna naar de trein, dus we hebben afscheid genomen na twee gezellige dagen en ik ging op weg naar mijn homestay. Daar kon ik weer douchen, wat een luxe! Volgende ochtend een onbijt om zes uur en op weg naar de volgende etappe van de Transsiberië Express.

Deze was iets minder. Zo´n rit duurt gewoon erg lang en er zitten dan ook wel saaie stukken tussen. Het duurt eigenlijk zo´n 24 uur te lang, want na 50 uur is het bij mij wel klaar :). De mensen met wie ik in de coupe zat waren wel weer aardig en boden me opnieuw weer wat eten aan elke dag. Dat van die zogenaamd norse Russen is in mijn beleving dus heel erg meegevallen. Ook kreeg ik elke dag een gratis maaltijd in het restaurant, dat zat blijkbaar opeens bij het ticket inbegrepen. Mooi meegenomen. De tijd gaat alleen wat langzaam, ondanks dat Gerard me wat puzzelboekjes had meegegeven. Wat ook meespeelt is dat ik mijn boek op dag één van de tweede trip al uit had en dat terwijl het toch 1400 pagina´s was. En de hele dag films kijken is ook maar zozo. Maar goed, met wat saaie momenten tussendoor heb ik het toch maar mooi overleefd en ben ik in Vladivostok aangekomen. Ik heb daar nog wat rondgelopen en gekeken maar verder deze dag vooral relaxed (m'n ritme is helemaal naar de kolere, heb al twee dagen niet of nauwelijks geslapen) en me voorbereid op Japan door 'Lost in Translation' te kijken. Leuke film en als het echt zo is, dan gaat het nog leuk worden.

Voor diegenen die ooit met de trein door Rusland zouden willen, wel nog een paar dingetjes, want Rusland zelf is zeker erg tof, vooral Moskou en ook de stop bij het Baikalmeer.

- Als je meer dan 1.80 meter ben ga je het zwaar krijgen want zelfs ik kon niet helemaal languit liggen.
- Zorg dat je voldoende spullen bij hebt om je bezig te houden. Boeken, muziek, films en wat nog meer. Het kan wel vrij saai worden af en toe.
- Als je met twee man bent, neem dan een eersteklas coupe, daar kan je zelf bepalen hoeveel het gaat stinken en niet onbelangrijk, kan je zelf bepalen of je het raam open zet zonder die stokende Russen. Ook hebben alle Russen last van de snurkziekte, dus alleen al daarom zou de eerste klas een groot voordeel zijn :).

Afgezien van wat kleine ongemakken aan boord van het getrein is Rusland zeker wel bevallen. Moskou was echt heel gaaf om mee te maken en ook het Baikalmeer was mooi. Wat ook hielp was de leuke mensen die ik overal tegenkwam. Hopelijk gaat Japan ook zo leuk worden. Spasiba (bedankt) voor het lezen en ook Spasiba voor de reacties. Erg leuk om te zien!