Zoveel Tokyo, zo weinig dagen..

Ik was gebleven in Vladivostok, maar na verschillende vluchten en 19 uur later kwam ik om half 1 op woensdagnacht aan in mijn hotel te Asakusa, Tokyo. De netheid en schoonheid van Tokyo viel meteen op en was wel een verademing met de muffe en grauwe sfeer van Vladivostok. Wat ook opviel was dat er vanaf dat ik in de metro zat rond tien uur in de avond, bij elk station zakenmannetjes binnendruppelden van hun werk, die bijna allemaal in slaap vielen in de metro. Dat vooroordeel werd dus in ieder geval meteen bevestigd.

De volgende dag viel ik meteen met mijn neus in de boter want er was een groot historisch festival in Asakusa. Mijn hotel zat vijf minuten van één van de belangrijkste tempels van Tokyo vandaan en door het festival was het natuurlijk superdruk. Wel leuk om meteen wat dingen op te merken. Zo mag je op straat alleen maar roken bij bepaalde rookzone´s en iedereen houdt zich daar dan ook aan, net als het houden aan alle stoplichten, ook al is het maar een oversteek van twee meter en zijn er geen auto´s, gewoon netjes wachten tot het groen wordt. Ook staan er overal op straat automaten waar je drinken uit kan halen, zowel warme dranken als koude. Dat festival was leuk om te zien, er was een parade waar iedereen langs de kant van de weg op aan het wachten was. Op de straat hadden ze ook langs beide kanten een groot stuk plastic over de grond gespannen van ongeveer twee meter breed. Daar konden ouderen zitten, maar dan wel met de schoentjes uit natuurlijk :) Ik heb me overdag vooral verwonderd over Tokyo en gekeken naar verschillende samurai en draken die voorbij kwamen. In de avond heb ik een heel ander stuk van Tokyo ervaren, namelijk Shibuya, een gebied wat bekend is geworden door verschillende films en docu's maar vooral door de film Lost in Translation. Geweldig om daar te staan, er zijn overal reclames, lichten en vooral veel mensen die door elkaar heen lopen. Vooral het kruispunt van Shibuya is bijzonder om mee te maken, verschillende zebrapaden dwars door elkaar heen, waarna echt een orkaan van mensen volgt. De foto's spreken voor zich. Echt super om te zien en ook een enorme aanslag op de zintuigen.

Vrijdag was een cultureel dagje, namelijk Nikko. Een gebied ongeveer twee uur ten noorden van Tokyo vol met tempels daterend vanaf ongeveer 600. Weer een heel andere kant van Japan gezien, mensen die overal bidden en klappen om geesten te verjagen, veel grote en mooie tempels gezien en ook de beroemde bomen met verschillende kleuren waar Japanners zo gek op zijn (naast de kersenbloesem). Ik ben daar ook voor de eerste keer verdwaald, ik liep verkeerd en voor ik het wist zat ik in de bergen. Na echt honderden trappen op en neer en twee uur verder was ik pas weer terug, maar goed het hoort erbij en het zal nog wel vaker voorkomen :) Eigenlijk de hele dag in Nikko geweest, s'ochtends rond negen uur weggegaan en in de avond rond zeven uur weer terug. Ik begin nu ook wel te merken dat ik al meer dan twee weken volop bezig ben, heb overal spierpijn. Maar goed, ik probeer het in Japan nog even vol te houden qua volle planning aangezien ik alles al geboekt heb en zal daarna wat losse dagen niks doen inplannen. Sowieso geniet ik met volle teugen. Ook leuk om te zien is hoe extreem goed het openbaar vervoer hier is geregeld. Alle metro's en treinen rijden op de seconde op tijd en om de twee a drie minuten komt een nieuwe metro. Er is superveel ruimte in de trein en alles staat aangegeven in het Japans en Engels en zo wordt het ook omgeroepen. Supergoed geregeld ook. Ook de conducteurs doen iets heel anders. Omdat de kaartjes aan het begin van het station gecontroleerd worden, doen de conducteurs dat niet. Die zijn er alleen voor de service. Ze lopen door de trein heen, maken een buiging als ze binnenkomen en maken ook een buiging als ze de coupe uitgaan. Ze zijn er alleen om mensen te helpen. Kunnen ze nog wat van leren bij de NS :) Overigens mag je ook niet bellen in de trein en moet je telefoon op stil. Wel is echt bijna iedereen aan het pielen met een mobiel of ander elektrisch apparaat, bijna niemand praat.

Zaterdag had ik een vol programma. Eigenlijk zou een Japans meisje me rondleiden en misschien mee uitgaan, maar dat ging jammer genoeg niet door, dus had ik zelf vanalles gepland. Ik ben naar Akabira gegaan, dat is het electronisch district van Japan. Echt bizar wat ze daar allemaal hebben, overal wordt electronica verkocht en gamehallen van meerdere verdiepingen hoog, die ook helemaal volzitten. Wat ze echter ook hebben zijn zogenaamde 'maid' cafe's. Dat was heel bizar om te zien. Op straat zijn dan meisjes aan het proppen, niet ouder dan 16 of 18 en gekleed in schooluniformpjes of in schoonmaaksterspakjes. Ze nemen dan mensen mee naar cafe's waar iedereen in dat soort kostuumpjes is verkleed en daar kan je dan eten en drinken. Sowieso kon je wel wat zien van de fetisjes van de Jappaners, dat zie je ook wel op de foto's. Ik ben zelf wel even binnen geweest, maar om nou tien euro voor een bakje thee neer te tellen, alleen omdat je dan bediend wordt door iemand in een pakje en die je meester of meesteres noemt, nou nee :) Overal staan ook wachtrijen voor deze cafe's. Heel vaag om te zien, maar het schijnt niet geheel seksuele bedoelingen te hebben, eerder ook dat Japanners het schattig vinden. Ze hebben sowieso een obsessie met een soort cuteness, of kawaii. Meisjes kunnen in die gamehallen ook foto's laten maken waarbij ze alles kunnen aanpassen naar een soort lolita achtige popjesachtige verschijning. Heel apart. Net als de Manga en Anime die je overal tegenkomt. Grote hallen en winkels met handgemaakte robots en poppen. Ik ben ook deze dag nog naar het Keizerlijk Paleis geweest, er was niet heel veel te zien, maar het was wel een extreem groot stuk land en dan is er nu zelfs een heel stuk van de tuinen open voor het publiek. Later nog naar Shinjuku geweest, waar juist weer superveel neon reclames waren.

Zondag ochtend ben ik nog naar de Meji shrine geweest. Een tempel voor keizer Meiji, de Japanse keizer die de macht overnam na de laatste shoguns en Japan openstelde voor het Westen. Hier heb je ook Shinto trouwerijen, volgens het Shintoïsme. Toevallig kwam ik ook een trouwstoet tegen, heel traditioneel. Mooi tempelgebied met een mooi park. Ik had gehoopt buiten dat gebied nog 'cosplayers' tegen te komen. Dat zijn vooral meisjes die in dit gebied komen die zich hebben verkleed als punk gothics, lolita's of allerlei stijlen door elkaar. Helaas was er een festival, waardoor er nauwelijks cosplayers waren, wel een paar gezien, maar geen goede foto's kunnen nemen. Toen zat mijn tijd in Tokyo er al weer op want ik had een hotel gereserveerd in Takayama, waar ik nu ben aangekomen. Rond 8 uur. Eigenlijk wat later dan ik wilde, maar de afstanden zijn hier natuurlijk veel groter. Ben zo´n 6 uur wezen treinen. Hopelijk is er morgenochtend nog wat te doen want ik blijf hier maar een nacht en ga daarna twee dagen naar Kanazawa. Dit zijn twee kleine dorpjes waar nog veel bewaard is gebleven van vroeger. Vervolgens ga ik vijf dagen naar Kyoto, wat het Rome van Azie genoemd wordt. Ik ben zeer benieuwd. Ik slaap vanavond en de komende tijd ook in Japanse hotels, een zogenaamde Ryokan. Dan slaap je dus op een tatami matje en niet in een westers bed. Het begin is al meteen leuk, want ik moest mijn schoenen uitdoen bij de ingang, werd begroet door een oude Japanner op slippers en in een kimono en ik heb er nu zelf ook maar één aangedaan. Best warm :)

De titel van dit stuk was dat ik te weinig tijd had. Dat klopt ook wel. Ik heb bijvoorbeeld niet de Rainbow bridge kunnen zien, de Tokyo tower en bij sommige stukken had ik wel langer willen blijven maar had ik niet genoeg tijd. Ik denk dat je als je naar Tokyo gaat toch wel een week moet nemen om het volledig te kunnen bevatten. Overigens heb ik nu wel geleerd om af en toe wel wat hostels in te plannen. Dan kom je toch wat meer mensen tegen en kan je wellicht een dagje samen inplannen of gaan stappen. Ik vind het wel jammer dat ik hier niet heb kunnen stappen, maar wellicht in Kyoto of Osaka. Het is wel een super gave ervaring geweest. Dit is echt een totaal andere wereld, mensen spreken niet veel Engels en alles is hier echt anders. Ik ben benieuwd naar de rest van Japan. Domo Arigato!

Ik heb trouwens nu ook twee video's erbij gezet. Deze staan onder de foto's.